imagine #15

z Zaynem ♥

38. Obudziłaś się później niż zwykle. Promienie słoneczne padały centralnie na Ciebie. Szybko zakryłaś twarz dłońmi i przekręciłaś się na drugi bok. On - też już nie spał. Patrzył na Ciebie i uśmiechał się. Odkryłaś twarz. "Zayn, nie patrz się tak na mnie!" - krzyknęłaś chowając się pod kołdrą. Chłopak roześmiał się i delikatnie odsłonił Twoje nagie ramie. Czule je pocałował i zamruczał. "Uspokój się!" - prysknęłaś śmiechem. "No proszę.." - szepnął. "Już Ci wystarczy, poczekaj do wieczora." - uśmiechnęłaś się i odsunęłaś od niego. "Ale czemu?" - rzucił łapiąc się za rękę. "No chodź, jeszcze chwilkę ze mną poleż.." - dodał po czym wstał i wrzucił Cię w satynową pościel. Leżałaś na łóżku w jego bokserkach i bokserce, a on całował Cię po szyi. "Zayn, wystarczy szatanie!" - śmiałaś się. Chłopak pocałował Cię namiętnie w usta i przestał. Zsunęłaś się z łóżka i poszłaś do łazienki. Kiedy wróciłaś chłopak leżał i krążył za Tobą wzrokiem. "Czy Ty musisz się tak na mnie gapić?" - zapytałaś. "Moja wina, że jesteś taka piękna? Uwielbiam patrzeć na Twoje ciało. " - odpowiedział po czym wstał i przyciągnął Cię do siebie. Objął swoimi silnymi ramionami i zbliżając się do Twoich ust przygryzł swoją dolną wargę. Wskoczyłaś mu na ręce i zawiesiłaś nogi na biodrach. Zayn posadził Cię na parapecie i zaczął namiętnie całować. "Uwielbiam to.." - szepnęłaś i wygięłaś się do  tyłu po tym jak chłopak zaczął całować Twoją szyję. Nagle do pokoju wpadł Horan. "Luudzie.. Ogarnijcie! Za 2 godziny mamy samolot, a Wy się tu miziacie!" - krzyknął w progu. Zayn zbystrzał. "Niall o czym Ty mówisz?! Jaki samolot?" - wypytywał. "Człowieku! Obudź się! Dzisiaj lecimy do Nowego Jorku!" - odpowiedział. "Niall, aleś mnie przestraszył! Przecież samolot do Nowego Jorku mamy za tydzień ofermo. " - powiedział przewracając oczami. Roześmiałaś się. "Upss.. To ja nie przeszkadzam. " - powiedział Horan i szybko usunął się z waszego pokoju. "Zabiję go.." - zażartował Zayn i kontynuował pocałunki. Po chwili zadzwonił do Ciebie telefon. "Poczekaj muszę odebrać." - szepnęłaś po czym oderwałaś się od chłopaka i zeskoczyłaś z parapetu. Rzuciłaś się w stronę telefonu. "Słucham?" - zapytałaś odbierając. "Dzień dobry, czy mogę rozmawiać z Zaynem Malikiem?" - zapytał nieznajomy głos. "Tak już daję." - powiedziałaś. "Kochanie to do Ciebie!" - krzyknęłaś i podałaś chłopakowi telefon. Nie chciałaś mu przeszkadzać, dlatego wyszłaś z pokoju i poszłaś do Liama i Louisa. Posiedziałaś z nimi chwilę i nagle przyszedł Zayn. "Siema chłopaki, Ja i [T.I] musimy gdzieś jechać, niedługo wrócimy." - powiedział i podał Ci rękę. "OK Zayn, tylko nie szalej." - powiedział po przywitaniu się Louis. Wzięłaś Zayna za rękę. "O co chodzi? Gdzie jedziemy? " - zapytałaś. "Nie mogę Ci nic powiedzieć. Ubieraj się i za 10 minut spotykamy się na dole." - szepnął i zaprowadził Cię do pokoju, a sam wyszedł. Wzięłaś szybki prysznic i wskoczyłaś w spodenki i koszulkę. Zajrzałaś do pokoju chłopaków i tylko rzuciłaś szybkie "Pa!". Zbiegłaś na dół. Zayn już na Ciebie czekał. "Gotowa?" - zapytał. "Tak.." - odpowiedziałaś i wyszliście z domu. Wsiedliście do srebrnego mercedesa i ruszyliście w drogę. "Mogę wiedzieć gdzie jedziemy ? " - dopytywałaś się. " Nie możesz " - zaśmiał się i  pocałował Cię w policzek. Tak chwila nie uwagi... Zdążyłaś tylko krzyknąć "Zayn!". Przed oczami ciemność. Ocknęłaś się jednak. "Zayn.. Co się stało?" - szepnęłaś. Jednak nikt nie odpowiadał. Spojrzałaś na niego, a w tle słyszałaś tylko sygnał karetki. "Zayn, słyszysz mnie?" - zapytałaś płacząc i dotknęłaś dłoni chłopaka, która była lodowata. "Nie rób tego.. Nie zostawiaj mnie.." - szeptałaś ostatnimi siłami. "Nic pani nie jest?" - zapytał jeden z lekarzy. " Zostawcie mnie. Ratujcie jego, błagam.." - płakałaś. "Ale najpierw wydostaniemy panią.." - mówił spokojnie lekarz. "Nie! Zostawcie mnie! Ratujcie go! Błagam!" - krzyczałaś. "Nie pozwolę, żeby zginął.." - szepnęłaś ostatnimi siłami. Po chwili nie czułaś już nic. Zasnęłaś trzymając chłopaka za rękę.. Razem z nim udaliście się to lepszego świata...